Dlaczego fiszki nie są najlepszym narzędziem do nauki języków

Mniej więcej co 5 lat na rynku edukacyjnym pojawia się jakaś nowinka, która ma zmienić oblicze uczenia się i raz na zawsze rozwiązać nasze problemy.

Szkoda tylko, że nie działa.

Najpierw mieliśmy system Sita, który obiecywał cuda na kiju.
Później pojawiły się rozmaite programy uczące języka angielskiego. Ze wszystkich rzeczy najbardziej pożyteczne, choć ich algorytm nie przewidywał odpowiedzi odbiegających od klucza.
Następnie pojawił się boom na fiszki - małe karteczki, mające nauczyć nas słówek bez większego wysiłku, zgodnie z krzywą Ebbinghausa.

Pomysł sam w sobie nie jest zły. Fiszki bazują na udowodnionej naukowo skuteczności regularnych powtórek materiału.  Nikt jednak nie wziął (lub nie chciał wziąć) pod uwagę złożoności języków obcych. Język angielski nie jest wyłącznie zbiorem reguł gramatycznych i słówek od A do Z. Między konkretnymi częściami zdania zachodzą rozmaite reakcje i uproszczenie ich do dwóch zdań przykładowych dla każdego wyrazu jest bardzo szkodliwe dla rozwoju umiejętności językowych.

Krzywa Ebbinghausa adekwatnie przedstawia tylko proces zapominania danych bezsensownych, z jakimi nie mamy do czynienia w życiu codziennym. Choć bazują na niej fiszki, teoria krzywej zapominania nie odzwierciedla procesu nauki języków.

To trochę tak, jak gdyby z książki o hutnictwie uczyć się gotowania. I tu i tu kotły do podgrzewania. 😊

 Grzechy główne fiszek: 

• Brak różnych odcieni znaczeniowych
• Mała ilość zdań przykładowych, a jeśli istnieją - są uproszczone.
• Brak objaśnienia jak dany wyraz zachowuje się w zdaniu (np. czasowniki stanu lub czasowniki performatywne, na które bardzo trzeba uważać)
• Nie angażują płata czołowego - obszaru mózgu odpowiedzialnego za rozwiązywanie problemów
• Efekt powyższych punktów: Brak jakiegokolwiek fundamentu do stworzenia sieci skojarzeniowej

Uczymy się przede wszystkim rozwiązując problemy. Jakie problemy stawiają przed nami fiszki? Problem odwrócenia karteczki i odłożenia na stos do kolejnej powtórki?

 Jaka jest zatem alternatywa? 
Nauka na żywym języku. Jak pisałam w poprzednim poście, nauka na pamięć nie działa.
Jeśli bardzo zależy Wam na formie karteczek i czujecie się pewniej mając je w kieszeni kurtki, stwórzcie dla słówek własne zdania pokazujące jak odmiennie dany wyraz zachowuje się w zależności od konstrukcji gramatycznej.

W jutrzejszym poście przedstawię Wam przykładową stronę słowniczka, który łączy wszystkie dobre praktyki aktywnej nauki. Będzie to wygodny do wydrukowania plik pdf.

Jakie są Wasze doświadczenia z wykorzystaniem fiszek? Jak długo byliście w stanie zachować informacje? Ile słówek pozostało po zdaniu egzaminu lub zakończeniu kursu?